Κωνσταντινούπολη - Ρώμη: «Μέγας Κωνσταντίνος»

Θεσσαλονίκη - Μυστράς: «Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος»

Κωνσταντινούπολη - Κρήτη: «Νικηφόρος Φωκάς»

diadromi map

Aναζήτηση Διαδρομών

anan

Το κάστρο
Convert HTML to PDF

Το βυζαντινό κάστρο του Διδυμότειχου δεσπόζει σε βραχώδη λόφο πάνω από τις εκβολές του Ερυθροπόταμου στον Έβρο. Ιδρυμένο σε κοντινή απόσταση από την Κωνσταντινούπολη, το κάστρο κατείχε στρατηγική θέση ως πόλη-σταθμός στο δρόμο Αδριανούπολης-Τραϊανούπολης. Η ίδρυση της πόλης ανάγεται στα ρωμαϊκά χρόνια, ενώ υπέστη πολλές επισκευές κατά τη μακραίωνη ιστορία της, ιδιαίτερα από την Ιουστινιάνεια μέχρι την Παλαιολόγεια περίοδο. Η πόλη απέκτησε ιδιαίτερη σημασία και αποτέλεσε το επίκεντρο των ιστορικών εξελίξεων από τον 7ο αιώνα και εξής. Ωστόσο, η μέγιστη ακμή της ήλθε τον 14ο αιώνα, όταν μέλη της αυτοκρατορικής αυλής διέμεναν στο κάστρο επί μακρόν, το οποίο υπήρξε ιδιαίτερα αγαπημένος τόπος διαμονής του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ’ Παλαιολόγου –και λόγω του εξαιρετικού κυνηγιού που πρόσφερε η περιοχή–, ενώ εδώ στέφθηκε αυτοκράτορας ο Ιωάννης Στ΄ Καντακουζηνός το 1342.

Οχυρωματικά τείχη, μήκους 1800 μ., περιβάλλουν τον πυρήνα της πόλης από βόρεια, νότια και ανατολικά, ενώ τη δυτική πλευρά της προστατεύει η φυσική τάφρος του Ερυθροπόταμου. Σε όλη την περίμετρο των τειχών υψώνονται πύργοι, στρογγυλοί, τετράπλευροι και πεταλόμορφοι που ενίσχυαν την άμυνα της πόλης. Αρκετοί από τους πύργους σώζουν το μονόγραμμα του κτήτορά τους Μιχαήλ Δούκα Γλαβά Ταρχανειώτη, που ήταν και κτήτορας της Μονής Παμμακαρίστου στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και χορηγός των τοιχογραφιών του παρεκκλησίου του Αγίου Ευθυμίου, στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης.

Η πρόσβαση στο εσωτερικό του κάστρου αρχικά γινόταν από δύο κεντρικές πύλες: τις Καστρόπορτες στα ανατολικά και τη διπλή πύλη γνωστή ως Νερόπορτες στα δυτικά, που πλαισιώνονταν από πεντάπλευρους ιουστινιάνειους πύργους. Στις μεταγενέστερες επεμβάσεις προστέθηκαν, στο μέσον του βόρειου τείχους οι Σαραϊόπορτες και ένας μεγάλος κυλινδρικός πύργος δίπλα στο ποτάμι, και το Πεντάζωνο που λειτουργούσε ως δεξαμενή νερού και εξασφάλιζε την ύδρευση της πόλης.

Εσωτερικά των τειχών σώζονται έως σήμερα ο βυζαντινός ναός της Αγίας Αικατερίνης των μέσων του 14ου αιώνα, όπως κι ένα ταφικό κτίσμα επιμελημένης τοιχοποιίας, επίσης του 14ου αιώνα.

 


Βιβλιογραφία (4)


Σχόλια (0)

Νέο Σχόλιο